Paro

PARO zeehondrobot
PARO is een geavanceerde interactieve robot die ontwikkeld is door een Japans bedrijf AIST.  PARO kan als vervanging van levende dieren gezien worden voor  in een zorginstelling. PARO is een babyzeehond en wordt met name ingezet in de psycho-geriatrische zorg.
PARO heeft een psychologisch effect op patiënten en zorgverleners , het helpt bij het verminderen van stress en verbeterd de ontspanning en motivatie. PARO stimuleert interactie en verbetert de socialisatie tussen patiënten en zorgverleners.
PARO heeft vijf soorten sensoren: tastzin, geluid,licht, temperatuur en positie. Met de positie sensor kan PARO mensen en de omgeving herkennen. Hij voelt als hij geaaid of geslagen wordt door de tastzin sensor en voelt of hij vastgehouden wordt door de houdingssensor. PARO kan de intonatie van een stem  en woorden herkennen zoals een naam.  Er kan dus een naam aan PARO gegeven worden.
PARO kan zich leren te gedragen op een manier die de gebruiker verkiest en kan reageren op een nieuwe naam.  PARO onthoudt bijvoorbeeld wat hij gedaan heeft wanneer hij geaaid of geslagen wordt. Hij zal de actie om geaaid te worden herhalen en de actie dat er geslagen werd achterwege laten(www.parorobots.com).  

Gebruik
De aan en uit knop van PARO zit op een enigszins gekke plek namelijk tussen de achterste flippers. Door tussen deze vliezen één seconde te drukken gaat PARO aan of uit. Dit voorkomt echter wel dat PARO gedurende het gebruik per ongeluk aan of uit gezet kan worden.
Als PARO een tijdje geen signalen ontvangt op de sensors zal PARO gaan slapen, door te aaien zal PARO weer wakker worden.
PARO gaat ongeveer 1,5 uur mee voordat de batterij leeg is. Het opladen van PARO gaat via een adaptar. De adaptar is in de vorm van een speen die in de mond van de zeehond gedaan kan worden, zie hiervoor de afbeelding:

(Focal meditech)

Ethische aspecten PARO
PARO wordt voornamelijk ingezet in de psycho-geriatrische zorg. Dementerende ouderen reageren goed op PARO. Vooral bij deze groep ouderen roept dit ethische vragen op. Het is de vraag of dementerende ouderen beseffen dat PARO een zeehondrobot is en geen echt dier. Sommige beweren dat dit niet uit maakt zolang de dementerende ouderen er baat bij hebben. Maar in wezen zou je de ouderen dan voor de gek houden en kan dat zomaar?
Behalve voor dementerende kan PARO ook gebruikt worden bij verstandelijk gehandicapten, maar ook hierbij geldt de vraag is er het besef dat de zeehond niet echt is. Dit kan eventueel getackeld worden door aan te geven aan de ouderen en de verstandelijk gehandicapten dat het geen echte maar een robotzeehond is.
In theorie zouden de dementerende ouderen of de verstandelijk gehandicapten een band op kunnen bouwen met PARO. Als dit de eenzaamheid verminderd en de sociale interactie verbeterd is dit positief, maar is een sociale band met een mens eigenlijk niet beter? Het is de vraag of het opbouwen van een band met een apparaat wenselijk is (Royakkers, Daemen, & Est, 2012).
Daarnaast is PARO niet goedkoop en kost ruim €5.900,-(dezorgbalie.nl). Hierdoor zal er vaak maar één PARO per afdeling aangekocht w (n.d., 2014)orden.  Wat betekent dat PARO gedeeld zal moeten worden tussen de bewoners. Hierbij rijst de vraag of de bewoners geen ruzie gaan maken om PARO wat natuurlijk absoluut niet wenselijk is. Vanuit een hygiënisch oogpunt is het ook niet wenselijk dat PARO van de ene naar de andere gebruiker gaat.
Kortom PARO heeft positief invloeden, maar roept ook nog de nodige ethische vraagstukken op die door een afdeling eerste getackeld dienen te worden alvorens men over kan gaan op de aanschaf van PARO.

Bronnen:

Focalmeditech (n.d.). Sociale robot PARO. Opgeroepen op april 4, 2015, van focalmeditech: https://www.focalmeditech.nl/sites/default/files/downloads/Handleiding_PARO_1201_NL_web.pdf
parorobots n.d. (2014). PARO Therapeutic Robot. Opgeroepen op Arpil 4, 2015, van parorobots: https://www.parorobots.com/
Royakkers, L., Daemen, F., & Est, R. v. (2012). overal robots. Den Haag: Boom Lemma uitgevers .